Op zoek naar geluk

Kunnen we even een kleine omweg in het verhaal maken. Eén van de dingen die uitkwam bij de counseling, is de moeite waard om bij stil te staan en van dichtbij te bekijken. Ben je klaar voor een ‘zware sessie’?

Eén van de vragen die tijdens de counseling tevoorschijn kwam, was: geloof je dat je ‘Geluk’ verdient.

De Prof streefde, zolang ik hem kende, naar ‘geluk’. Hij zei wel eens tegen me, dat hij jaloers op me was vanwege mijn ‘geluk’. Ik denk dat hij aan depressie leed sinds zijn jeugd.

Als ik ooit een punt kan maken voor counseling, laat me je dit vertellen. De prof was er getuige van hoe zijn eigen vader zijn koffers pakte om weg te gaan. Hij was toen 6 of 7 jaar oud. Huilend, smeekte hij zijn vader om te blijven, maar zijn vader schudde zijn hoofd en zei dat hij niet kon blijven. Dit kleine jongetje, had counseling moeten krijgen. Ofschoon ik helemaal niet bevoegd ben om een diagnose te stellen, is mijn redenering dat hij als kind, leed aan depressie en professionele hulp had moeten krijgen.
Zo werd ‘geluk’ een ongrijpbare schaduw voor hem.

De provocerende vraag van de counselor, leidde tot de volgende redenering bij de Prof:
Alles wat hem teleurgesteld had in ons huwelijk – werd in dit ‘geluk’ mandje gegooid. En alles waarmee hij het niet eens was, werd omgezet in de gedachte – ik deed dit om Yvonne gelukkig te maken en dat ging ten koste van mijn eigen ‘geluk’.

Hij geloofde vast, dat de bron van mijn geluk was te danken aan de offers die hij voor mij gemaakt had (tussen twee haakjes – geluk is iets wat van binnenuit komt, niet omgekeerd).

Dit leidde verder tot het denkproces van: Cream Puff maakt MIJ gelukkig. Als ik mijn huwelijk zou kiezen – zal ik hetzelfde patroon herhalen wat ik gedaan heb sinds ik getrouwd ben. Ik zou mijn geluk opofferen voor Yvonne – OPNIEUW.

De maand December was de eerste keer in zijn leven, dat hij werkelijk gelukkig was – volgens hem.

Pas nu, heb ik een andere kijk gekregen op deze manier van denken. Tijd, vrienden en veel counseling, hebben me de volgende cruciale waarheden geleerd (later meer over waar ik dit geleerd heb) :

De Koning en Koningin in elke relatie zijn Vertrouwen en Onderhandelen.
Vertrouwen groeit met de tijd en onderhandelen betekent, dat mijn opinie net zo belangrijk is als die van jou. Het betekent dat we bereid zullen zijn om onze verschillen te onderhandelen tot een schikking. Om tot een schikking te komen betekent dat er een machtsbalans in de relatie moet zijn. Als de ene partij b.v. stopt met praten – dan heeft hij de overmacht (ironisch). Slechts wanneer die persoon begint te praten – keren ze terug naar de mogenlijkheid om te onderhandelen met de andere persoon.

Wel, de Prof had zichzelf met deze logica in een ‘machteloze’ positie gebracht. Hij gooide het middel van ‘onderhandelen’ weg – om mij gelukkig te maken. (Dit klinkt nobel, maar uiteindelijk leidde dit niet tot geluk in het huwelijk). Ik praat niet eens over het feit dat zijn herinnering en interpretatie van de gebeurtenissen, niet hetzelfde waren als de mijne. Deze problemen waren niet onderhandeld en correct afgehandeld.. Nu – in een poging om het geluk te vinden en deze kwesties te corrigeren, stond hij op het punt om te kiezen voor één van de meest voorspelbare manieren van falen.

Helaas, zodra er een 3de partij bij betrokken raakt, verdwijnt de bereidheid om problemen op te lossen. Het wordt gemakkelijker om het groene gras aan de andere kant te kiezen, dan om te proberen de problemen aan deze zijde op te lossen. Zij worden verblind door de opwinding van een affair – ze redeneren met hun hart – redenen waar het hoofd niets van begrijpt.