Werner en ik spraken veel ‘s avonds met elkaar op de telefoon. We waren voorbij het ‘roddel’ aspect van onze vriendschap – we probeerden de puzzelstukjes in elkaar te zetten….tot een vriendschap die bestond uit meer interessante conversatie.
Hij verraste en schokte mij behoorlijk toen hij op een gegeven moment ineens tegen me zei: Eigenlijk Yvonne, denk ik dat dit meer dan vriendschap is.
Dit overrompelde me totaal. Divorce Care zegt – het duurt 5 jaar (niet binnen 1 jaar). Hoe ga je hiermee om? Tuurlijk, ik zou waarschijnlijk met iemand opnieuw willen beginnen in de toekomst…. Maar dit was te snel. De kinderen waren achterdochtig over deze vriendschap, hoe gaat men weer leren vertrouwen? Hij zei dat ik hem gelukkig maakte – Maar Divorce Care leert – je moet eerst gelukkig zijn op je eigen, voordat je gelukkig kan zijn met iemand anders.
Al deze dingen gingen door mijn hoofd. Ik zei tegen hem dat hij liever moest overkomen zodat we hierover konden praten.
Die avond zei ik bijna tegen hem dat het een slecht idee was en dat we elkaar niet langer moesten zien. Maar tijdens het gesprek kwam er een kalmte over me. Ik hield hem echt de ‘Riot Act’ voor. Zei tegen hem – je moet een gelukkig persoon wezen op je zelf, dit moet langzaam gaan etc. Ik denk dat ik meer grenzen zette dan mijn eigendom romdom heeft.
Mijn uiteindelijke gedachte over deze avond was dit:
Ik zou in angst kunnen leven – angst om weer pijn gedaan te worden, angst om kansen te nemen, angst voor verraad…. Of ik zou een normaal leven lijden – zelfs al zou dat betekenen om enkele fouten te maken.
De Bijbel zegt: ik heb je niet gemaakt met een geest van angst.
We leven maar één keer …. Doe het moedig….. doe het zonder angst.
Dus met al deze gedachten in mijn achterhoofd, zei ik – ja – ik denk dat dit meer is dan vriendschap.
En daar begon onze zeer onwaarschijnlijke romance. Het was een ‘doordacht ding’, alvorens een ‘hart ding’. Het klinkt vreemd om dat nu te zeggen, want nu ben ik er met mijn hele hart in ….. en het zijne!
Monday, March 29, 2010
Saturday, March 20, 2010
ROOK LAAT DE DINGEN WERKEN (Tegenwoordige tijd)
De onderstaande post is van 8 Maart - er zit dus een paar weken tussen de vorige blog en de onderstaande blog. De vertaling is zodoende ook een beetje van slag af!!!
OK, Hallo. Umm….. ik weet het – het is een lange tijd geleden.
Hoe kan ik het uitleggen? Je kent de man aan wie je belasting betaalt??? Zij zijn indirect mijn baas. Ik programmeer voor hun website. Dus…… als zij zeggen: spring – dan vragen wij: Hoe hoog? Onnodig om te zeggen – we hebben heel hoog gesprongen. Het goede nieuws is, mijn werk gaat vrijdag ‘live’ . Dus als je niets over mij op het nieuws hoort, dan heb ik mijn werk OK gedaan. Maar als ik een nationaal nieuws item word – zoals eNatis…. dan zal ik waarschijnlijk niet erg lang meer in deze industrie werken. Dus…..Duim voor me. Voor diegene die een eigen bedrijf hebben en PAYE, UIF en SDL moeten indienen – jullie krijgen binnenkort een nieuw, gestroomlijnd systeem.
Dus – dat is waar alle blog verhalen naar verdwenen zijn, maar hopelijk wordt het leven een beetje rustiger.
Ik heb nog een verhaal te vertellen. Weet je dat rook dingen laat werken??? Heb je gemerkt dat als er ergens rook uit komt, dat wil zeggen, wanneer het ding zijn rook eruit gooit met een POEF – dan is het kapot? Er is geen manier om de rook er weer in te krijgen….met geen mogenlijkheid krijg je het ding weer aan de gang. Vandaar mijn conclusie: Het is de rook die de dingen laat werken.
Nou, mijn wasmachine deed dat gisteravond….het gooide al zijn rook eruit met een enorme explosie, de stoppen sloegen door, en het gaf Marielle en mij de schrik van ons leven. We stonden toevallig naast de wasmachine – met aanmoedigingen om het te laten centrifugeren.
Het had geen hoge pet op van onze ideeën en zei – BANG – VERGEET HET MAAR!
Hoewel we de schakelaars op het circuit bord weer aanzetten – NIETS werkte.
Hmmm – ik dacht eventjes dat de wasmachine de rook ook uit de draden had gejaagd, maar na ongeveer 10 minuten kwam alles weer aan – wonderbaarlijk.
Hey – ik wou dat ik electriciteit begreep en dit kon verklaren.
De positieve kant hiervan? Nou, tweede huwelijken komen compleet met een tweede ‘huishouden en apparaten’. Ik denk dat je zou kunnen zeggen dat Werner met een ‘bruidsschat’ kwam. Hij heeft een veel mooiere en betere wasmachine – die stond te wachten totdat de oude rooksignalen zou uitzenden. Dus ……hopelijk vanavond – Werner zal deze installeren en dan zal ik me geen zorgen meer maken over de rook die uit de oude kwam.
Als deze maar zijn rook binnen houdt voor een tijdje……
OK, Hallo. Umm….. ik weet het – het is een lange tijd geleden.
Hoe kan ik het uitleggen? Je kent de man aan wie je belasting betaalt??? Zij zijn indirect mijn baas. Ik programmeer voor hun website. Dus…… als zij zeggen: spring – dan vragen wij: Hoe hoog? Onnodig om te zeggen – we hebben heel hoog gesprongen. Het goede nieuws is, mijn werk gaat vrijdag ‘live’ . Dus als je niets over mij op het nieuws hoort, dan heb ik mijn werk OK gedaan. Maar als ik een nationaal nieuws item word – zoals eNatis…. dan zal ik waarschijnlijk niet erg lang meer in deze industrie werken. Dus…..Duim voor me. Voor diegene die een eigen bedrijf hebben en PAYE, UIF en SDL moeten indienen – jullie krijgen binnenkort een nieuw, gestroomlijnd systeem.
Dus – dat is waar alle blog verhalen naar verdwenen zijn, maar hopelijk wordt het leven een beetje rustiger.
Ik heb nog een verhaal te vertellen. Weet je dat rook dingen laat werken??? Heb je gemerkt dat als er ergens rook uit komt, dat wil zeggen, wanneer het ding zijn rook eruit gooit met een POEF – dan is het kapot? Er is geen manier om de rook er weer in te krijgen….met geen mogenlijkheid krijg je het ding weer aan de gang. Vandaar mijn conclusie: Het is de rook die de dingen laat werken.
Nou, mijn wasmachine deed dat gisteravond….het gooide al zijn rook eruit met een enorme explosie, de stoppen sloegen door, en het gaf Marielle en mij de schrik van ons leven. We stonden toevallig naast de wasmachine – met aanmoedigingen om het te laten centrifugeren.
Het had geen hoge pet op van onze ideeën en zei – BANG – VERGEET HET MAAR!
Hoewel we de schakelaars op het circuit bord weer aanzetten – NIETS werkte.
Hmmm – ik dacht eventjes dat de wasmachine de rook ook uit de draden had gejaagd, maar na ongeveer 10 minuten kwam alles weer aan – wonderbaarlijk.
Hey – ik wou dat ik electriciteit begreep en dit kon verklaren.
De positieve kant hiervan? Nou, tweede huwelijken komen compleet met een tweede ‘huishouden en apparaten’. Ik denk dat je zou kunnen zeggen dat Werner met een ‘bruidsschat’ kwam. Hij heeft een veel mooiere en betere wasmachine – die stond te wachten totdat de oude rooksignalen zou uitzenden. Dus ……hopelijk vanavond – Werner zal deze installeren en dan zal ik me geen zorgen meer maken over de rook die uit de oude kwam.
Als deze maar zijn rook binnen houdt voor een tijdje……
Wednesday, March 17, 2010
Geen Plekje om THUIS te noemen.
Onderstaande Post van Yvonne is van 17 Februarie.
Werner had inmiddels zijn huis verkocht. Hij heeft een goede vriend die een vastgoedbelegging gekocht had met Werner in gedachte en met het idee om deze woning aan hem te verhuren.
Het probleem hiermee was dat het huis nog niet beschikbaar was.
Werner begon een vreemd ‘in de tussentijd leven’, met geen plekje om thuis te noemen.
De Universiteit heeft een paar eigendommen, één ervan was een huis dat werd verbouwd voor kantoren. Hij kreeg toestemming om zijn spullen daar op te slaan en
hij mocht daar slapen, zolang niemand zich bewust werd van hem daar.
Hij sliep op één van zijn banken gedurende de week, stond ‘s morgens vroeg op voordat iemand aankwam, pakte alles weer in en maakte zich klaar voor werk. Het weekend ging hij naar zijn ouders in Pretoria.
Eén van de gevolgen van dit ‘nergens behoren’ was dat hij zijn kinderen niet kon nemen. Hij bezocht hen, maar nam hen nooit mee in het weekend.
Uiteindelijk werd het te moeilijk om in het huis te blijven en ging hij op zoek naar een plek om te verblijven.
Ik wist van een dame in onze straat, die extra geld wilde verdienen met het verhuren van haar tuinhuis.
Werner ging naar haar toe en besloot bij haar te huren.
Ergens rond deze tijd, kwam hij één keer per week bij ons eten. De kinderen waren nog steeds achterdochtig . Maar zijn bezoek had een voordeel – iets wat zij nooit kregen – TOETJES.
Nou, ze hielden allemaal van toetjes en Werner ook. Dus, ik maakte een toetje op deze avonden – en per abuis – ‘kocht’ hun soort van goedkeuring. Ze tolereerden zijn bezoeken – omdat ze van de toetjes hielden. Oei!
Tuesday, March 16, 2010
WHISKY
Yvonne heeft de laatste paar weken weinig tijd gehad om verhalen te plaatsen in haar blog, zodoende ben ik ook een beetje achter geraakt. Ik schrijf daarom even de datum erbij welke bij haar blog hoort.
Onderstaande blog postte ze op 10 Februarie:
We reden veilig naar huis. Garmin deed haar werk en de aanhangwagen gedroeg zich ook. Ik reed rechtuit de oprit op.
Nu weet ik niet of je je dit kunt voorstellen – wanneer ik zeg ‘rechtuit’ – bedoel ik daarmee – recht – de auto voor, de aanhangwagen achter. Als je eenmaal binnen staat, moet je de aanhangwagen losmaken en het naar de kant rollen….. of …ACHTERUIT!.
Denk je dat ik OOIT achteruit gereden heb met de aanhangwagen achter de auto? Oh nee! Ik heb gezien dat het gedaan werd, heb gezien hoe die kleine aanhangwagen de verkeerde richting opgaat en ‘jack-knifet’….en ik was er vast van overtuigd dat ik NOOIT OOIT een auto/aanhangwagen zou keren. Dus – ‘RECHTUIT’ – betekent problemen.
Met alle hulp en gewillige handen aan de Drakensbergen kant, was het nu pas echt nodig om de fietsen er ZELF af te halen op Zondagavond om 9 uur, toen ik thuiskwam. Ironisch genoeg , had ik, tot dat punt, alle hulp gekregen die ik nodig had en niemand – ik ook niet – had dit allemaal goed doorgedacht.
Vol vertrouwen zei ik tegen de kinderen om gereedschap te brengen. Want ja, ik had dit proces een paar keer gezien. Hoe moeilijk kon het wezen. De fietsen eraf halen bleek geen enkel probleem te wezen. Dat proces had ik tot in de puntjes voor elkaar. Echter, ik kon de aanhangwagen niet loskrijgen van de auto. Het ‘draaipunt’ was te vast gedraaid.
Ik had dus een probleem – met het achteruit rijden in gedachten. Dus tenzij ik de aanhangwagen los kon krijgen, zou ik de volgende dag niet naar mijn werk kunnen gaan.
Wie niet sterk is moet slim wezen. Ik pakte een hamer en pakte het probleem aan met een dikke houding van – IK ZAL je los krijgen.
Ik tikte op het draaipunt – maar helaas in de verkeerde richting. Maar het bewoog. Ik tikte het in de andere richting en ja hoor – slaagde er in om de hele boel los te krijgen.
YEAH!!!! Ik was enorm ingenomen met mezelf. VOOR ELKAAR GEKREGEN – BIG TIME. Zonder hulp van een man – GO GIRL.
Nou, ik besloot om mijn succes te vieren. De Prof had een fles Whisky achtergelaten – met de cryptische woorden: misschien zal het je nog eens een keertje van pas komen. Ik vraag me nog steeds af wat hij ermee bedoelde. Bedoelde hij dat ik mijn verdriet zou kunnen ‘verdrinken’? GEEN SPRAKE VAN. Lang geleden had ik al besloten om het spul nooit aan te raken uit verdriet!
Maar hey – dit was een viering – dat was reden genoeg. De whisky kwam tevoorschijn en een glas.Ummm…. en wat nu Yvonne? Nou, um , ik denk dat ik het zo moet inschenken zoals ik de Prof had zien doen. Het klinkt misschien raar – maar ik had nog nooit drank ingeschonken. Ik had besloten om de Prof niet te helpen om op die weg van vernietiging te gaan.
Hij dronk elke avond een glas whisky en beweerde slechts normaal te voelen als hij een whisky op had.
Dus… het enigste voorbeeld dat ik had was wat hij me had laten zien, met andere woorden, een glas vullen met een hele boel ijs en het dan volmaken met whisky.
Ik schonk het precies zo in, dronk het – tamelijk vlug – hey, hoe kon ik op de hoogte wezen daarvan, en sliep toen HEEL, HEEL erg vast die nacht. Ik was bijna niet bij werk gekomen de volgende dag – maar vanwege andere redenen dan ik oorspronkelijk gedacht had.
Onderstaande blog postte ze op 10 Februarie:
We reden veilig naar huis. Garmin deed haar werk en de aanhangwagen gedroeg zich ook. Ik reed rechtuit de oprit op.
Nu weet ik niet of je je dit kunt voorstellen – wanneer ik zeg ‘rechtuit’ – bedoel ik daarmee – recht – de auto voor, de aanhangwagen achter. Als je eenmaal binnen staat, moet je de aanhangwagen losmaken en het naar de kant rollen….. of …ACHTERUIT!.
Denk je dat ik OOIT achteruit gereden heb met de aanhangwagen achter de auto? Oh nee! Ik heb gezien dat het gedaan werd, heb gezien hoe die kleine aanhangwagen de verkeerde richting opgaat en ‘jack-knifet’….en ik was er vast van overtuigd dat ik NOOIT OOIT een auto/aanhangwagen zou keren. Dus – ‘RECHTUIT’ – betekent problemen.
Met alle hulp en gewillige handen aan de Drakensbergen kant, was het nu pas echt nodig om de fietsen er ZELF af te halen op Zondagavond om 9 uur, toen ik thuiskwam. Ironisch genoeg , had ik, tot dat punt, alle hulp gekregen die ik nodig had en niemand – ik ook niet – had dit allemaal goed doorgedacht.
Vol vertrouwen zei ik tegen de kinderen om gereedschap te brengen. Want ja, ik had dit proces een paar keer gezien. Hoe moeilijk kon het wezen. De fietsen eraf halen bleek geen enkel probleem te wezen. Dat proces had ik tot in de puntjes voor elkaar. Echter, ik kon de aanhangwagen niet loskrijgen van de auto. Het ‘draaipunt’ was te vast gedraaid.
Ik had dus een probleem – met het achteruit rijden in gedachten. Dus tenzij ik de aanhangwagen los kon krijgen, zou ik de volgende dag niet naar mijn werk kunnen gaan.
Wie niet sterk is moet slim wezen. Ik pakte een hamer en pakte het probleem aan met een dikke houding van – IK ZAL je los krijgen.
Ik tikte op het draaipunt – maar helaas in de verkeerde richting. Maar het bewoog. Ik tikte het in de andere richting en ja hoor – slaagde er in om de hele boel los te krijgen.
YEAH!!!! Ik was enorm ingenomen met mezelf. VOOR ELKAAR GEKREGEN – BIG TIME. Zonder hulp van een man – GO GIRL.
Nou, ik besloot om mijn succes te vieren. De Prof had een fles Whisky achtergelaten – met de cryptische woorden: misschien zal het je nog eens een keertje van pas komen. Ik vraag me nog steeds af wat hij ermee bedoelde. Bedoelde hij dat ik mijn verdriet zou kunnen ‘verdrinken’? GEEN SPRAKE VAN. Lang geleden had ik al besloten om het spul nooit aan te raken uit verdriet!
Maar hey – dit was een viering – dat was reden genoeg. De whisky kwam tevoorschijn en een glas.Ummm…. en wat nu Yvonne? Nou, um , ik denk dat ik het zo moet inschenken zoals ik de Prof had zien doen. Het klinkt misschien raar – maar ik had nog nooit drank ingeschonken. Ik had besloten om de Prof niet te helpen om op die weg van vernietiging te gaan.
Hij dronk elke avond een glas whisky en beweerde slechts normaal te voelen als hij een whisky op had.
Dus… het enigste voorbeeld dat ik had was wat hij me had laten zien, met andere woorden, een glas vullen met een hele boel ijs en het dan volmaken met whisky.
Ik schonk het precies zo in, dronk het – tamelijk vlug – hey, hoe kon ik op de hoogte wezen daarvan, en sliep toen HEEL, HEEL erg vast die nacht. Ik was bijna niet bij werk gekomen de volgende dag – maar vanwege andere redenen dan ik oorspronkelijk gedacht had.
Subscribe to:
Posts (Atom)