Werner en ik spraken veel ‘s avonds met elkaar op de telefoon. We waren voorbij het ‘roddel’ aspect van onze vriendschap – we probeerden de puzzelstukjes in elkaar te zetten….tot een vriendschap die bestond uit meer interessante conversatie.
Hij verraste en schokte mij behoorlijk toen hij op een gegeven moment ineens tegen me zei: Eigenlijk Yvonne, denk ik dat dit meer dan vriendschap is.
Dit overrompelde me totaal. Divorce Care zegt – het duurt 5 jaar (niet binnen 1 jaar). Hoe ga je hiermee om? Tuurlijk, ik zou waarschijnlijk met iemand opnieuw willen beginnen in de toekomst…. Maar dit was te snel. De kinderen waren achterdochtig over deze vriendschap, hoe gaat men weer leren vertrouwen? Hij zei dat ik hem gelukkig maakte – Maar Divorce Care leert – je moet eerst gelukkig zijn op je eigen, voordat je gelukkig kan zijn met iemand anders.
Al deze dingen gingen door mijn hoofd. Ik zei tegen hem dat hij liever moest overkomen zodat we hierover konden praten.
Die avond zei ik bijna tegen hem dat het een slecht idee was en dat we elkaar niet langer moesten zien. Maar tijdens het gesprek kwam er een kalmte over me. Ik hield hem echt de ‘Riot Act’ voor. Zei tegen hem – je moet een gelukkig persoon wezen op je zelf, dit moet langzaam gaan etc. Ik denk dat ik meer grenzen zette dan mijn eigendom romdom heeft.
Mijn uiteindelijke gedachte over deze avond was dit:
Ik zou in angst kunnen leven – angst om weer pijn gedaan te worden, angst om kansen te nemen, angst voor verraad…. Of ik zou een normaal leven lijden – zelfs al zou dat betekenen om enkele fouten te maken.
De Bijbel zegt: ik heb je niet gemaakt met een geest van angst.
We leven maar één keer …. Doe het moedig….. doe het zonder angst.
Dus met al deze gedachten in mijn achterhoofd, zei ik – ja – ik denk dat dit meer is dan vriendschap.
En daar begon onze zeer onwaarschijnlijke romance. Het was een ‘doordacht ding’, alvorens een ‘hart ding’. Het klinkt vreemd om dat nu te zeggen, want nu ben ik er met mijn hele hart in ….. en het zijne!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment