HANDEL MET VOORKENNIS (TEGENWOORDIGE TIJD)

Nu, ik heb besloten dat het moeilijk is om de geschiedenis in te halen en dan al mijn leuke verhalen later te vertellen, wanneer deze OOK geschiedenis zijn geworden.

Dus ik voeg de stukjes toe zoals ze zich voordoen. Ik zal daarom TEGENWOORDIGE TIJD toevoegen aan de titel.

Vorige week hielp ik Arno (jongste zoon – 11) met zijn huiswerk, om over wolken te leren. Tegen het einde van de week waren we het beiden behoorlijk zat. Ik zocht op Internet en vond enkele mooie diagrammen met foto’s van de verschillende soorten wolken en de hoogte waarop ze voorkomen. Dat hielp een beetje. Maar de doorbraak kwam, toen ik hem de betekenis van de woorden uitlegde, b.v. CIRRUS betekent ‘een pluk haar’ , CUMULUS betekent ‘hopen’ enz.

De lerares die hem dit vak geeft, komt ook bij ons thuis om hem gitaarles te geven.

We waren ontzettend verrast toen ze ons vertelde dat hij het hoogste cijfer in de klas had, hij had 70%. WOW

Een dag nadat hij dit nieuws gekregen had, kwam Arno thuis en vertelde me dat hij een zeer ‘veilige’ weddenschp gemaakt had met zijn beste vriend Kevin.

Hij wedde Kevin, dat hij (Arno) het hoogste cijfer zou hebben van de klas!!

Ik had moeite om niet te lachen. Met een ernstig gezicht zei ik tegen hem dat hij die weddenschap moest intrekken, want hij had ‘handel met voorkennis informatie’.
We lieten het hierbij, maar gisteren begon dit gesprek OPNIEUW.
Alleen deze keer, was de inzet omhoog gegaan van R 5,-- naar R 10,--

Het verschil? Deze keer had Arno aan Kevin verteld dat hij in het bezit was van bevoorrechte informatie via gitaarlessen. Arno vond dat het nu OK was om het geld van hem te nemen – hij had Kevin de waarheid verteld – het was niet zijn probleem als Kevin niet luisterde.

UITSTELLEN

Excuses, als u op de volgende aflevering zit te wachten. Het blijkt dat een programmeur moeite heeft om de advertenties en de instructies onder de knie te krijgen . OEI.

Morgen ga ik naar Nan (weet u nog, de Oma , waar ik één keer per maand op bezoek ga).

Zij vertelt me zoveel interessante verhalen.

Ik zal ze aan u doorgeven te zijner tijd.

Geef me nog even de tijd om de kneepjes van het vak te leren.

Het Begin

Het is nogal gênant om toe te geven dat ik een programmeur ben, maar nog nooit geblogd heb. Zelfs nooit geprobeerd. Hm. Ik kan vertellen dat ik 3 kinderen heb, soms 5, part-time baan (programmering) en een full-time baan (kinderen overal naar toebrengen) en de beschikbare tijd is beperkt..
Wel, het wordt nu tijd….
Wil je weten waar de naam vandaan komt? 2412Towers? Ik hoop van wel, want dat is waar het verhaal begint.

Ik hoop dat de mensen over de hele wereld mij zullen vergeven, omdat de naam als het ware ‘afgekeken’ is.
Het is een variant van de 9/11 Twin Towers. 2412 is de 24ste December 2006 en dat is de dag dat mijn persoonlijke wereld ineenstortte, net zo onverwachts als het handelscentrum op de noodlottige 9/11.
Ik wil op geen enkele wijze zeggen, dat ik een verlies geleden heb, zoals de families van de mensen die zijn omgekomen in 9/11. Het is slechts een verwijzing naar de enorme tragedie die het in mijn leven was en het totaal onverwachte van dit alles.

Laat ik u meer vertellen

Ik was gelukkig getrouwd met een moeilijke man (zoals ik het verhaal destijds zou hebben verteld). Ik had 3 fantastische kinderen, 2 meisjes en 1 jongen. Ze waren 13, 10 en 8 jaar oud. Ik werkte als part-time docent (computers) bij een lokale school en was huisvrouw de overige tijd. Ik ging naar Bijbel School, bezocht een aantal lieve oude mensen, had hobby’s, tijd om te lezen… en ik denk achteraf… was eenzaam.
Mijn man werkte tot laat in de avond en leed aan depressie.
Onze weekenden brachten we door met slapen (hij), werken (ik). (HA HA – Vanzelfsprekend!).
2006 bracht daar allemaal verandering in. Tegen het einde van het jaar werd ik afgedankt als docent , een positie die ik 8 jaar had bekleed.

Ik ging op zoek naar een nieuwe baan – als docent (let op – niet een beroep waar ik voor was opgeleid). Ik was 10 jaar daarvóór gestopt met de programmering – met de geboorte van mijn 2de dochter. Wie zou een programmeur in dienst willen nemen die , ervaringsgewijs, hopeloos ‘out of date’ was.
Bovendien, ik hoefde geen full-time baan te hebben, dus het zou mij heel goed te pas komen om ergens part-time les te kunnen geven.
De één na de andere deur ging dicht. Niemand wilde een computer docent, die niet echt als computer docent was opgeleid. Een vriendin vroeg mij om mijn CV te sturen naar het bedrijf waar zij werkte – zij hadden programmeurs nodig.

Ik ging voor een interview en ik herinner me dat ik nogal een zelfverzekerde houding aannam! Ik zei, ik wil werken – maar niet te hard… Ik heb kinderen te verzorgen, neem Oma één keer in de maand uit om ergens koffie te gaan drinken (eigenlijk zei ik: ik wil een baan, maar ik heb niet veel tijd om te werken!)

Je zult het niet geloven, maar ondanks mijn brutale houding, boden ze mij deze baan aan.
Ik had ervoor gebeden, vroeg aan God, laat ze mij deze baan in het interview geven. Ik moet toegeven tot mijn eigen verbazing, dat het zo precies gegaan is. Ze zeiden: OK – Je kunt werken van 7 – 1 en je kunt donderdags vrij nemen om naar Oma te gaan en ergens met haar te gaan koffiedrinken.

Ik moet eindigen, de kinderen vragen mijn aandacht.
Ik ga morgen verder met mijn verhaal.