Friday, August 20, 2010

DIEVEN (huidig)

20 Junie geschreven door Yvonne na een tijdje stilte….

Dus…. Als je denkt dat de wereld plat is en ik eraf viel aan de andere kant…….dan heb je waarschijnlijk gelijk. Die ‘platte’ wereld is mijn werk – en het einde ervan is SARS (belastingen). O ik houd ervan om SARS te haten. Ze bieden me werkgelegenheid, maar ‘filing’ seizoen is te erg voor woorden.

Dus – het diepe, diepe gat waar ik in gevallen ben, heet FILINGseizoen.

Al mijn creativiteit, tijd en energie zijn in die bodemloze put gevallen.
Blijkbaar, zegt men, zal deze put dit weekend dichtgaan.

Maar nou ja, wanneer onze programma’s “live” gaan, krijgen we miljoenen gebruikers die ‘bugs’ vinden die de testers over het hoofd hadden gezien!

Verder met andere onderwerpen. Mijn vriendin van werk had ‘smash and grab’ op weg naar huis, nadat ze bij werk een late dienst gewerkt had. (NB.Dit zijn misdadigers die een ruit van de auto stukslaan en dingen uit je auto proberen te stelen). (Ik wist dat tot laat werken, slecht was voor je gezondheid!). Ze sloegen er een ruit uit die notabene anti smash en grab had. Blijkbaar is het niet moeilijk om door dat spul te komen. Die lui bij de ‘glasplaatsen’ zeggen tegen je dat ze je venster 4 x zo hard moeten slaan om door het glazuur van de vensters te komen……nou, dat is niet zo. Dus – als je dacht dat dit spul je beschermt….. dan heb je het mis.

Laat al je bezittingen in de kattebak van je auto. Ze kunnen nog steeds ‘smash and grab’ doen – maar er is niets wat ze kunnen nemen.

Ga in gedachten na hoe je zou reageren in zekere situaties en oefen je geest om aan alternatieven te denken. Mijn vriendin zag dit aankomen en was zich bewust van het komend gevaar. Ze stopte een heel eind terug, toen ze hen tussen de auto’s zag rennen en ze probeerde de auto daarna rijdend te houden. Maar uiteindelijk moest ze stoppen voor het rode stoplicht en ze kon er niet doorheenrijden vanwege het aankomende verkeer. Ze zou in staat zijn geweest om er doorheen te komen door de afrit te nemen in de tegenovergestelde richting. Maar ze dacht daar niet vlug genoeg aan.

Dat is waarom ik zeg –probeer na te denken over situaties om je te helpen snel te reageren als het nodig zou zijn. Is het niet treurig dat we zo moeten denken en handelen.

Je mening over overwerk alstublief?

Wat doe je wanneer je onder druk wordt gezet om extra te werken en iedereen anders doet het? Het lijkt echt slecht als je de enige bent die ‘nee’ zegt. Nu zeg ik in mijn hart ‘nee’, maar ja, met mijn handelen…..eish.

Het opschrijven van mijn verhalen zet vaak de dingen in perspectief. Ik zat te denken over een titel voor deze post en plotseling trof me dit als een donderslag bij heldere hemel. Het thema van mijn beide verhalen heeft een gemeenschappelijke draad. Het enige verschil is dat bij het ene, geweld aanwezig was, bij het andere, dwang. Beide hebben een element van ‘iets gestolen’.

Wednesday, August 18, 2010

Dit werd door Yvonne geschreven op 9 Junie

ELKAAR BETER LEREN KENNEN (Huidig)




Om weer met iemand te beginnen, betekent om die persoon te leren kennen (opnieuw). Je houdt van de persoon – maar het duurt een tijdje om een niveau van begrip en vertrouwen op te bouwen – precies hetzelfde als om een nieuwe baan te beginnen en alles van voren af aan te leren.

Dus, vorige week bereikten Werner en ik een soort mijlpaal en het was me bijna ontgaan……was het niet voor het feit dat ik moest glimlachen erover.

Werner houdt van disks……houdt van wat erop staat – moet ik zeggen. Het geeft niet of het films zijn, muziek, foto’s – als je het op een disk hebt – dan houdt hij ervan.

Afgezien dat het een enorme passie is – is het de kwaliteit van de dingen die hem interesseren. Als het geluid is, dan moet het duidelijk, gebalanceerd wezen (en weet ik hoeveel andere dingen nog). Als het een film is – moet de weergave helemaal juist wezen. Je kan geen ‘bewegende’ hoekige lijnen hebben, het moet goede zwarte levels hebben…. En bovendien – geen ‘motion blur’. Huh .. hoor ik je vragen. Wees gerust – ik had de uitdrukking ook nog nooit gehoord, tot vorige week.

We hadden een fantastisch groot scherm (TV) dat mij prima leek.

Manlief ging voor zichzelf een blu-ray disk kopen. Heel enthousiast kwam hij ermee thuis en deed het op dat scherm.

De hele wereld kwam met een SCHREEUW tot stilstand. Dit HD ‘vaardige’ scherm kon de blu-ray disk niet hanteren. Dus HD ‘vaardig’ – betekent niet dat het ‘vaardig’ is. De beelden vertoonden ‘motion blur’: als de beweging op het scherm te vlug was voor de ‘refresh’ frequentie van het scherm (Um – ik geloof dat is de reden!)

Nou, hij probeerde dit en probeerde dat – legde nieuwe kabels aan, veranderde de instellingen – allemaal om de ‘motion blur’ weg te krijgen. Toen kwam de dag dat hij een paar uur verdween van skype. (hij en ik chatten op skype gedurende de dag).

Toen hij weer aangesloten was vroeg ik hem: “dus - hebben we een nieuwe TV?”. Ik kon gewoon het lachen ‘horen’ door de computerverbinding.”Neee….” zei hij…Hij was alleen maar gaan kijken, maar hoe wist ik dat?

Ja goed, ik ben niet van gisteren hoor. Ik heb gewoonweg het gevoel dat de ‘HD vaardig’ niet goed genoeg meer is op de één of andere manier.

Alsof om te bewijzen dat hij ook dit griezelige vermogen had om mij te voorspellen gebeurde het volgende een paar avonden later (hij bekeek de zelfde blu-ray disk). Ik was bezig om avondeten te maken en liet hem aan zijn lot over. Hij moet een beetje eenzaam gevoeld hebben, want niet lang daarna hoorde ik een nummer waar ik van houd.

Turend om een hoekje, hoopte ik een glimp op te vangen van de show. Daar zat Werner, enorme grijns op zijn gezicht, zoals een kat die slagroom krijgt: “Ik wist dat ik je hier kon krijgen daarmee”.

Wat de TV betreft…..nou, wil iemand een ‘HD vaardig’ scherm kopen? Mij lijkt het prima… maar het heeft dit ding ‘motion blur’ genoemd – wat bepaald ‘niet cool’ is wanneer je houdt van alles wat ‘disky’ is.

Tuesday, August 17, 2010

DE ENGE VOGELVERSCHRIKKER (huidig)

Deze werd door Yvonne op 8 Junie geschreven:


We hebben een fantastische tuinman. Hij bleef bij ons, nadat de Prof vertrokken was – gelukkig maar. Ik denk dat de Prof hem gevraagd had om ook voor hem te werken, maar op dat moment had Owen geen extra dagen vrij en koos er voor om bij mij te blijven.


Hij was een reddende engel in deze grote, uitdagende wereld om zelf voor de tuin en pand te moeten zorgen. Ik hoef Owen nooit te vertellen wat hij moet doen, hij gaat gewoon zijn gang. Als ik thuiskom, is de hele tuin verzorgd. Hoe hij erin slaagt om het allemaal te doen in één dag per week, begrijp ik niet.

Hij begon ook met een groentetuintje voor me. Zijn enthousiasme is aanstekelijk. Ik heb een verstandhouding met hem ; hij neemt groente voor zichzelf als hij wil en er blijft meer dan genoeg over voor ons. Hij vraagt voor zaad en als ik weer kijk – eten we verse groenten. Dit jaar is het wat moeilijker geweest. Met zoveel regen – hadden we een ‘mislukte oogst’ .

Niet ontmoedigd, ging Owen door met planten tot in de herfst. Hij begon met wat spinazie en tot zijn afgrijzen begonnen de vogels er van te eten. Zijn eerste poging om het probleem op te lossen was om netten neer te leggen. Het effect hiervan was, dat de vogels lekker schaduw hadden.

Over zijn volgende poging hebben we enorm moeten lachen. Toen we ‘s avonds thuiskwamen zagen we dat er een nieuw personage was toegevoegd aan het perceel. Ja – hij had een vogelverschrikker gemaakt. Waar in vredensnaam haalde hij alle ‘onderdelen’ hiervoor vandaan?

Onze vreugde over de nieuwe bewoner werd alleen maar groter toen de vogels, heel blij, doorgingen met hun destructieve manieren, recht onder SCARDY’s voeten.

We dachten eigenlijk niet meer aan Scardy en het weekend brak aan. Het was een ‘kinder’ weekend. Carissa en Eric pakten hun fietsen uit de schuur, fietsten een tijdje de oprit op en neer en toen, nietsvermoedend fietsten langs de zijkant van het huis naar de achtertuin.

Het duurde niet lang voordat twee schreeuwende kinderen door de deur naar binnen vlogen.

“Paaaaappppppppaaaaaa…… er is een SPOOK in de tuin – er is een monster daar…..”

Hmmm. Het nam heel wat tijd om bij te komen van de lach. We introduceerden hen aan SCARDY en sindsdien hebben de kinderen hem gelaatstrekken gegeven. Ze staken wat stokjes in hem voor zijn haar en hadden enorme pret.

Dus – de vogelverschrikker van Owen is er niet goed in om de vogels weg te jagen, maar hij slaagde er wel in om de kinderen de schrik op het lijf te jagen.

En Owen? Nou, hij heeft besloten dat, indien hij de vogels niet kan wegjagen, misschien kan hij hen ‘uitplanten’. Mijn groentetuin is nu volledig beplant met spinazie. In zijn zwaar accent zegt hij tegen me: laten we eens zien of de vogels AL die spinazie kunnen eten.

Friday, August 13, 2010

Dit was Yvonne's blog van 7 Junie 2010 met de Titel:



DE 8ste VAN DE 8ste.



Vorige week werd ik uitgedaagd door mijn vriendin Karin van Momagain@40 om de 8ste foto van de 8ste folder op de blog te zetten en het bijbehorende verhaal te vertellen. Het schijnt dat bloggers zulke spelletjes spelen! Net zoals om blindelings je vinger te zetten op een kaart en te zeggen: ok, hier gaan we naar toe op vakantie!


Maar de nieuwsgierigheid dwong me om te gaan kijken naar de 8ste foto uit de 8ste folder - om te zien waar mijn leven op dat moment was. Mmmmmm aangename verrassing - Het leven was GOED.


Ik was met al mijn dierbaren naar de Botanische Tuinen. Het was 2007 en Marinda en Ashlyn (nichtje) vierden hun verjaardag. Eigenlijk, als ik nadenk, was het waarschijnlijk Ashlyn's verjaardagviering - en wij namen er profijt van. Dat is meer waarschijnlijk, want Joan is veel beter om die dingen te regelen dan ik.


Dus ik heb het een beetje veranderd. Dit was ongeveer de 10de foto. De 8ste was niet goed in focus en 'vertelt' het verhaal niet zo goed als de 10de foto.

Hier neemt Roy een foto van Ashlyn (wat een parmantige houding neemt ze aan) en op de achtergrond mijn missionarisvriendin Callie en haar kinderen, samen met Muff en Jack, mijn zus en mijn ouders.

Dit was vlak na de scheiding, en toch....het leven gaat door en het was goed vanwege mijn lieve familie en vrienden.

Thursday, August 12, 2010

Het is een heel tijdje stil geweest op deze blog. Yvonne is inmiddels verder gegaan met haar blog. Ik zal proberen haar 'in te halen'. Ik zal de datum van haar originele blog erbij zetten. Zodoende zal het hele verhaal beter te begrijpen zijn.



De volgende blog schreef ze 31 Mei 2010 en dit was het:

JE HEBT BERICHT




Sorry voor de stilte. Wat SARS (Zuid Afrikaanse Belasting Dienst) FILING seizoen noemt, noemen we bij ons op kantoor SILLY seizoen.

Dit houdt in dat SARS de ontwikkeling van een heel jaar, gedaan wil hebben in 2 weken en vlug wil uitsturen voordat de mensen beginnen met het indienen van hun belastingopgave. Dus, DIE tijd is begonnen - alles staat onder druk.

Terug naar het verhaal.....

De kinderen hielden ons bruiloft nieuws een groot geheim. Misschien was het niet zozeer een geheim als wel het feit dat ze geen moeite deden om de Prof of Cream Puff op de hoogte te brengen van onze plannen om te trouwen (petje af voor hen).

Stel je zijn verbazing voor, toen hij 6 weken voor de trouwdatum, op de hoogte kwam. Ik vraag me heimelijk af (sorry) - wat ging er door hun hoofd?

Hoe dan ook - een onverwachte e mail van de Prof kwam in mijn in-box:

Ik hoor, dat je tot een moedige beslissing bent gekomen. De kinderen vertellen me dat je met Werner gaat trouwen? Ik zelf zou dat nooit doen....niets tegen Cream Puff - als je begrijpt wat ik bedoel?

Ik las dat en dacht....eigenlijk - nee - ik weet niet wat hij bedoelt. Hij was bereid om 2 huwelijken te breken en 5 kinderen onnoemelijk veel verdriet te doen..... en WAARVOOR? Voor een halfhartige samenwonen-regeling, zonder zekerheid, zonder verplichtingen?

Sorry Prof - ik snap er niets van.

En luister eens........ wat zegt dat over het huwelijk met mij? Het zegt, dat die tijd, de slechtste tijd van zijn leven was. Dus, als dat waar is, zou IK degene zijn die niet meer opnieuw zou willen trouwen.

Ik denk dat ik heel blij kan wezen, dat mijn opvatting van het huwelijk geen schade geleden heeft door de ontrouw van de Prof.

Terugdenkend: ik denk dat de mening van de Prof over het huwelijk, altijd gebroken was, die leidden tot nog meer gebrokenheid. Een groter inzicht is dit: ik denk dat zijn leven een zelf vervullende profetie over het huwelijk was.