DE ENGE VOGELVERSCHRIKKER (huidig)

Deze werd door Yvonne op 8 Junie geschreven:

We hebben een fantastische tuinman. Hij bleef bij ons, nadat de Prof vertrokken was – gelukkig maar. Ik denk dat de Prof hem gevraagd had om ook voor hem te werken, maar op dat moment had Owen geen extra dagen vrij en koos er voor om bij mij te blijven.


Hij was een reddende engel in deze grote, uitdagende wereld om zelf voor de tuin en pand te moeten zorgen. Ik hoef Owen nooit te vertellen wat hij moet doen, hij gaat gewoon zijn gang. Als ik thuiskom, is de hele tuin verzorgd. Hoe hij erin slaagt om het allemaal te doen in één dag per week, begrijp ik niet.

Hij begon ook met een groentetuintje voor me. Zijn enthousiasme is aanstekelijk. Ik heb een verstandhouding met hem ; hij neemt groente voor zichzelf als hij wil en er blijft meer dan genoeg over voor ons. Hij vraagt voor zaad en als ik weer kijk – eten we verse groenten. Dit jaar is het wat moeilijker geweest. Met zoveel regen – hadden we een ‘mislukte oogst’ .

Niet ontmoedigd, ging Owen door met planten tot in de herfst. Hij begon met wat spinazie en tot zijn afgrijzen begonnen de vogels er van te eten. Zijn eerste poging om het probleem op te lossen was om netten neer te leggen. Het effect hiervan was, dat de vogels lekker schaduw hadden.

Over zijn volgende poging hebben we enorm moeten lachen. Toen we ‘s avonds thuiskwamen zagen we dat er een nieuw personage was toegevoegd aan het perceel. Ja – hij had een vogelverschrikker gemaakt. Waar in vredensnaam haalde hij alle ‘onderdelen’ hiervoor vandaan?

Onze vreugde over de nieuwe bewoner werd alleen maar groter toen de vogels, heel blij, doorgingen met hun destructieve manieren, recht onder SCARDY’s voeten.

We dachten eigenlijk niet meer aan Scardy en het weekend brak aan. Het was een ‘kinder’ weekend. Carissa en Eric pakten hun fietsen uit de schuur, fietsten een tijdje de oprit op en neer en toen, nietsvermoedend fietsten langs de zijkant van het huis naar de achtertuin.

Het duurde niet lang voordat twee schreeuwende kinderen door de deur naar binnen vlogen.

“Paaaaappppppppaaaaaa…… er is een SPOOK in de tuin – er is een monster daar…..”

Hmmm. Het nam heel wat tijd om bij te komen van de lach. We introduceerden hen aan SCARDY en sindsdien hebben de kinderen hem gelaatstrekken gegeven. Ze staken wat stokjes in hem voor zijn haar en hadden enorme pret.

Dus – de vogelverschrikker van Owen is er niet goed in om de vogels weg te jagen, maar hij slaagde er wel in om de kinderen de schrik op het lijf te jagen.

En Owen? Nou, hij heeft besloten dat, indien hij de vogels niet kan wegjagen, misschien kan hij hen ‘uitplanten’. Mijn groentetuin is nu volledig beplant met spinazie. In zijn zwaar accent zegt hij tegen me: laten we eens zien of de vogels AL die spinazie kunnen eten.