Handel met voorkennis (deel 2)

Ma aaa m - Een langgerekt "mam" geluid - zoals een zucht. Dit is natuurlijk Arno bij het instappen in de auto vanmiddag. Ik houd mijn hart vast – wat is er gebeurd.

“Nou Mam, ik sprak vandaag met Kevin hey, over de weddenschap – WEER hey. Weet je, ik legde het hem uit hey, in verschillende talen, want ik dacht hey, dat hij het niet begreep misschien hey…”

Ik luister in stilte en vraag me af of ik hem moet zeggen om te stoppen met de ‘hey’ business. Ik besluit maar om liever te wachten met de grammatica les, want hier komt binnen de volgende 10 secondes een morele les. Te veel lessen in één keer is te veel gevraagd, want ik heb al moeite met deze.

Hij gaat verder: “Wel, Kevin luisterde naar het hele verhaal hey, en toen was hij eventjes stil. Dus ik dacht – hij heeft het begrepen. Toen zei Kevin tegen me: “ok, ik begrijp het, laten we ‘ de deal opschroeven’ en het R 21 maken”

Ik voel een kriebel lach van heel ver beneden, naar boven borrelen en weet dat ik dit ga verliezen. De gedachten komen snel en fiers in mijn hoofd. Ik weet niet waar ik eerst aandacht aan moet geven. Het autorijden wordt zelfs een taak te veel. Mijn gedachten gaan als volgt:

* Niet een volle doos bonbons
* ‘de deal opschroeven’????
* berekeningen met betrekking tot de groei van deze weddenschap
* En ten slotte – Waarom de R 1 aan het einde van R 20? Ik kan er nog inkomen van R 5 naar R 10 en R 20, maar waarom maakt Kevin het EENENTWINTIG Rand??

Ik beheers mezelf en probeer mijn gezicht in het “morele bezwaar” gezicht te plooien, wat ik oorspronkelijk van plan was geweest. Arno kijkt me aan en we beginnen allebei te lachen.

“M a aam”, probeert hij opnieuw “Ik snap er niks van, ik heb het hem VERTELD”

Ik vraag hem HOE hij het hem verteld heeft.

“Ik zei hem dat de lerares naar ons huis komt en ons gitaar lessen geeft en dat ze vertelde wat mijn cijfer was van het proefwerk”

Dat klinkt naar logica als je het mij vraagt. “ ik WEET dat hij luistert als ik iets vertel”.

Echt? Nu, hoe weet je dat, vraag ik.

“Eenvoudig, want ik hem hem getest”.

Ik ben bijna te bang om te vragen – o, hoe deed je dat?

“Ik vertelde hem dat ik 4 provitas, 2 tennisbiscuits en chocolade sticks voor lunch had ingepakt. Later zei ik tegen hem: “Ik pakte 4 provitas, chocolade sticks en……..” Arno laat zijn stem dralen, zet dan zijn “Kevin” stem op en voltooit de zin –“2 tennisbiscuits”. Nou, hoe kan hij dat weten als hij niet luistert?”

Ik ben nog steeds bezig om na te denken over de details van die lunch en de les die ik hem daarover wil geven, maar besluit om dat op te geven.

Toen de uitslag bekend werd van het proefwerk, zei Kevin: ik denk dat ik je R 21 schuld.

De ‘jury’ in de auto (de meisjes) stemden unaniem in het voordeel van de verweerder. Ze besloten dat Kevin het verdiende om te betalen..