De Kaapstad Trip

De week na mijn verjaardag ging de Prof naar Kaapstad voor een zakenreis. Hij was nu een overbodige dimensie in een huis wat ‘closure’ nodig had.
Ik herinner me dat ik een gebed neerschreef wat ongeveer als volgt was: Heer, laat hem zijn fouten zien, laat hem ons missen als hij weg is. Laat hem zien hoeveel we van hem houden…
Vele maanden later heb ik begrepen dat Cream Puff ook tegen haar eigen familie gelogen heeft – en zij ging ook op een ‘zakenreis’ naar Kaapstad. Tot vandaag de dag, weet ik niet zeker of de Prof werkelijk op zakenreis ging. Het is een onbelangrijk detail geworden in deze verwarrende puinhoop.
Op dit stadum begonnen de kinderen vermoedens te krijgen van wat er aan de hand was. De Prof werkte al heel lang ongelijke uren, was weggeweest op diverse zakentrips, en ze hadden er nooit veel aandacht aan geschonken. Eén keer in zo’n geval, realiseerden ze pas dat hij weggeweest was toen hij weer terugkwam.
Deze keer was het anders.

Het klinkt misschien vreemd, maar dit is wat een typische dag was in zijn leven:
Opstaan nadat de hele familie vertrokken was – naar werk gaan.
Thuiskomen na 8 in de avond – dan hoefde hij zich niet te bemoeien met de kinderen. Hij had dat tot in de puntjes uitgewerkt. Ze zagen hem alleen in de weekenden.
Maar deze keer, leek vooral Marielle aan te voelen dat er een probleem was.
Ze bleef vragen waar hij was, wanneer hij zou bellen (hij heeft gedurende die week van de trip niet gebeld). Uiteindelijk, vlak voor zijn thuiskomst, besloten ze met z’n allen om koekjes te gaan bakken - om hem te laten zien hoe blij ze waren dat hij thuis was. ( nee – dit was niet mijn initiatief). Er was iets wanhopigs in hen, wat hartverscheurend was om te zien. Misschien hadden ze ook iets daarvan in mijn gezicht gezien?

De prof toonde geen emotie bij deze demonstratie van liefde en stil verzoek, van deze kleine mensjes.
Toen ze naar bed waren, sprak ik met hem hierover. Het gesprek dat volgde, was één van de vreemdste gesprekken die ik ooit met hem gehad heb.

Hij wilde weten wat de counselor gezegd had over de weg voorwaarts. Ik vroeg – wat bedoel je? De weg voorwaarts om de kinderen te vertellen? De weg voorwaarts met ons? De weg voorwaarts met Cream Puff?
Hij bleef zitten en keek me vreemd aan – iets wat ik nog steeds niet begrijp. Hij beantwoordde niet mijn vraag. Een klein detail wat ik vergat te noemen: De Prof was een meester in het ontwijken van vragen. Je kreeg nooit een rechtuit antwoord.
Zijn beste truc was om een vraag met een vraag te beantwoorden.

Uiteindelijk kwam hij tot de slotsom dat het niets zou aanhalen om te blijven proberen. INDIEN hij een vergissing zou maken, zou het gemakkelijker wezen om achteraf terug te komen en mij te smeken om hem terug te nemen. Ik was door de jaren heen, een goede moeder geweest, maar niet een goede echtgenote.
Hij zei me , indien hij terug wilde komen, zou hij weten hoe om mij te charmeren.
Ik zou hem terugnemen. In mijn gedachten zei ik - :Nee, je bent verkeerd. Je hebt er geen idee van, maar als je weg loopt, kom je er nooit meer in liefje”.

Ik zie je ineenkrimpen als je dit leest. Ik was deze details vergeten, maar bij het lezen ervan in mijn dagboek, bracht het me meer van stuk over de afschuwelijke dingen die hij zei, dan je zou denken.
Maar zoals meestal het geval is, veranderde het in humor. Ik ging natuurlijk naar Werner toe, handen op de heupen en vroeg heel gedecideerd – DUS – ben ik een slechte echtgenote geweest het laatste jaar? (sorry – hij had geen idee waar DAT ineens vandaankwam). Enigszins verbaasd over deze aanval zegt hij – Nee – je bent een prachtige vrouw geweest. Al de ‘warme lucht’ in mij, ontsnapt en ik begin te lachen. Ik denk: SPIEGELS. In mijn volgende post zal ik je vertellen over het wonder van spiegels.