Hoog verheven wandelplannen

Ik had een enorme drang om iets buitengewoons te gaan doen. Misschien het idee om ‘teambuilding’ te doen met de kinderen, of iets om mijn leven de moeite waard te maken, toen iemand anders had beweerd dat het ‘onwaardig’ en niet goed genoeg was. Misschien was het om iets van grootsheid te voelen – iets om het de moeite waard te maken. Ik kan het gevoel eigenlijk niet goed uitdrukken. Ik weet alleen, dat het gevoel er was.

Ik had enkele gekke ideeën zoals: de kinderen en ik zouden een jaar vrij nemen en langs de kust gaan lopen, fietsen van hier tot Kaapstad op allerlei binnenwegen – of iets van dien aard (glimlach!).

Dus, iets in die geest, maar niet naastenbij volgens mijn ‘hoog verheven wandelplannen’, gingen we naar de Walter Sisulu Botanical Gardens. Ja, ZEER tam vergeleken met mijn ideeën van grootsheid!
Ik wist dat er een wandelpad omhoog was, langs de waterval, maar had het nooit helemaal gelopen. We gingen op weg met grote animo, maar zonder veel voorbereiding. Ik denk dat we met elkaar 1 fles water hadden om te delen. Toen we de top bereikt hadden, kreeg ik het idee dat we op een kruising waren, op het gebied van een beslissing nemen. We wisten niet hoe ver het lopen was, hoe lang het zou duren, of we water nodig zouden hebben langs de route en vooral, het was al vrij laat in de middag. Een vaag gevoel van onzekerheid kwam over me. Moest ik dit besluit alleen maken?

Word wakker en ruik de rozen Yvonne, zie je iemand anders? Verdraaid, nee, alleen de kinderen. Ik denk dat ik dan beter maar moet besluiten.

OK, we kunnen dit doen…..en daar gingen we. Tijdens het lopen, sprak God in mijn hart. “Je kunt dit doen. Je kunt leiding nemen, beslissingen maken, je kunt weer volwaardig worden, ook al ben je een alleenstaande ouder”

Een enorme rust daalde op me neer. God zei het, het was afgewikkeld – ik was nu het hoofd van deze kleine eenheid.

We bereikten de top van de berg en werden beloond met een prachtig uitzicht. Ik probeerde me natuurlijk voor te stellen hoe dit er 100 jaar geleden moest hebben uitgezien – met leeuwen en dieren die hier rondliepen, met geen huis in zicht!! Maar zo ben ik nu eenmaal. Het leek alsof de kinderen hetzelfde gevoel van vrede en welzijn kregen, dat ik had. We voelden ons trots op onze prestatie, al was het klein. En het bevestigde een gevoel van ‘team’ in onze familie-eenheid.

Klik op deze LINK om nog een paar foto’s te bekijken van deze dag.

Op een later tijdstip, nam ik mijn zus en haar familie op dezelfde wandeling. Roy zei tegen me –“ ze meten je ‘balans’ in het leven aan hoeveel tijd je besteedt aan dit soort recreatieve activiteit.” Nou, ik kreeg balans terug!

Die dag, tevreden en moe, keerden we huiswaarts. We hadden niet de kusten van Zuid Afrika bewandeld, maar voor ons prestatiegevoel, had het net zo goed gekund.