Het verleden is een goede indicator voor de toekomst

Even de draad van het verhaal oppakken – de laatste keer waren we gekomen op het punt dat de Prof op zoek was naar een huis. Ik was naar de bank gegaan om te voorkomen dat hij onze huidige hypotheek daarvoor zou gebruiken. Wel, de Prof kocht het huis, maar niet met onze financiën.
Ik herinner me dat ik de counselor vroeg – op welk stadium begin ik een echtscheidings procedure?

Haar woorden aan mij waren: je hebt morele, juridische en Bijbelse gronden voor een echtscheiding. Hoe voel je daarover? Zou ik hem laten terugkomen als hij van gedachten zou veranderen? Als dit het geval was, dan moest ik hem dat zeggen. Ik zette even alles op een rijtje. Ik wilde niet degene zijn die begon met de echtscheidingsprocedure. Maar uiteindelijk – wat maakte het voor verschil wie de echtscheiding zou aanvragen? Het huwelijk was voorbij.
Maar……ik zou het nog één keer proberen.
Ik kan me niet meer herinneren waarom, maar op die specifieke dag stond hij buiten op me te wachten totdat ik klaar was bij de counselor. Ik besloot om meteen de koe bij de horens te nemen, in de wachtkamer van de counselor. Geen betere tijd dan NU!
“ Ik wil dat je een besluit neemt over wat je gaat doen” zei ik. “ Ik zal juridish advies inwinnen om mezelf en de kinderen te beschermen en als het nodig is, een echtscheiding aanvragen.”

Hij keek zeer geschokt. Hij had nooit verwacht dat ik het verder zou nemen. Ik vraag me af of hij de toestand gelaten zou hebben zoals het was. Op die manier zou hij terug kunnen komen als hij dat ooit zou willen?
Ik zei verder, “ik denk dat we de weg van verzoening, counseling kunnen inslaan en we kunnen dit oplossen. Zullen we het proberen? Als je die kans niet grijpt, dan zal er op een gegeven moment toch berouw komen, of dat nu 5 of 10 jaar, of zelfs 20 jaar van nu af zal zijn. Maar als je besluit dat dit het einde is, het zij zo. Ik ga de weg van scheiding in met evenveel success – en wees ervan overtuigd – het ZAL een succes worden (zelfs al beschouwt de wereld echtscheiding als falen).”

Nadat hij geluisterd had naar mijn speech, vroeg hij, of hij er 2 dagen over kon denken (de vermetelheid)!
O boy – ik was weer terug in ‘Niemansland’. Maar nu was ik daar zonder oogkleppen op. Ik peinsde over de afgelopen 2 maanden en besefte dat de Prof elke keer aarzelde wanneer hij geconfronteerd werd met een volgende stap. Hij zou aarzelen, een stapje terugnemen en uiteindelijk Cream Puff kiezen.
Met dat in gedachten, maakte ik een afspraak met een advocaat. Ik nam de controle over mijn leven terug en ik voelde in beheer en trots op mezelf. Het veranderde me van slachtoffer zijn, naar iemand die te maken had met de kaarten van het leven die me waren toebedeeld.

De Prof had 5 dagen nodig in plaats van de 2 dagen waarvoor hij gevraagd had. Hij kwam naar ons toe en begon:
I besef dat je het nog steeds wil proberen, MAAR….”

Op dat punt hield ik mijn hand omhoog en zei GENOEG.
“ik heb vaak genoeg geluisterd naar je MAAR verhalen en ik weiger om naar nog meer te luisteren. Ik ben reeds naar een advocaat geweest, verlaat mijn ‘property’.

Ik had gelijk. Het verleden van de Prof voorspelde welke kant hij zou kiezen……