Aanvankelijk voelde ik me behoorlijk geintimideerd met de zorg voor het huis en de tuin. Er was zoveel verwaarloosd in de laatste jaren – als gevolg van de depressie van de Prof.
Maar, als ik eens goed nadacht had ik al jaren voor het huis en de huishouding gezorgd, zonder het te beseffen. Ik wist hoe het boorgat werkte, wist hoe het electrische hek werkte, wist wanneer ik antraciet moest bestellen voor de wintermaanden en hoe de tuinbesproeiïng werkte via het geautomatiseerde systeem.
En de dingen die ik niet kon maken, daar kon ik iemand voor betalen om het te komen doen.
Eén zo’n werkje besloot ik om zelf te proberen. De garage heeft een zijdeur met ruiten erin. De onderste ruit is al 2 jaar stuk en dat is een probleem met onze kleine Fox Terrier. Hij springt door het raam en rent dan de straat op. Ik had de Prof al diverse keren gevraagd om dit te maken (zonder resultaat) en had uiteindelijk het gat dichtgemaakt met plakband en karton.
Nu ik weer keek naar deze deur, voelde ik een enorme irritatie en toen kwam er bij mij een vastberadenheid naar boven om dit probleem op te lossen. Ik kon zeker wel glas erin zetten – hoe moeilijk kan dat zijn?
Ik liep naar buiten, meette de ruit en reed naar de winkel om glas en stopverf te kopen.
Eenmaal thuisgekomen, werd ik geconfronteerd met het probleem van het oude glas en oude stopverf. Op de één of andere manier herinnerde ik me dat er hamer en schroevendraaier aan te pas kwamen op dit stadium.
Hamer en schroevendraaier kwamen tevoorschijn en ik begon te kappen en te breken.
Maar ik ben nogal onhandig met een hamer en schroevendraaier, dus duurde het anderhalf uur en een paar lelijke schrapen, voordat het venster er helemaal uit was.
Toen, gewapend met een teelepel, stopverf en het nieuwe glas – begon ik aan dit ‘ kan niet zo moeilijk wezen ‘ werkje!
Vanwaar de teelepel, vraag je? Wel, je moet die stopverf glad maken weet je, gebruik je daar dan geen teelepel voor?????????????
Dat gedeelte van het werk nam nog eens anderhalf uur in beslag.
Dus – 3 uur later (ja – belachelijk lang, ik weet het), had ik een ruit er in en een gevoel van voldoening dat de werkelijke prestatie ver overtrof.
Later kwam ik er achter dat er dingen zijn zoals een plamuurmes en dat je NIET stopverf met een teelepel in het raam zet.
Oh wel, je leeft en je leert, of in mijn geval – je lacht en je leert!
No comments:
Post a Comment