Een glimp van Paradijs (tegenwoordige tijd)

Elke tweede vrijdag, heb ik het wonderlijke voorrecht om koffie te drinken met mijn allerliefste ‘ge-adopteerde Oma’, Nan.
Ze is 86 jaar en we hebben elkaar’s familie ge-adopteerd. Mijn Oma’s zijn reeds lang overleden en Nan’s kleinkinderen zijn bijna allemaal in het buitenland. Vrijdag jl., liep ik bij haar binnen met een stapel papieren. Het waren mijn blog stories van de laatste 2 weken. De vorige keer dat ik haar bezocht, had ik het begin uitgeprint, maar ze was bezorgd over mijn activiteiten. Ze was ervan overtuigd dat de Prof iets ergs zou doen als hij wist van deze blogging. Ik had er geen aandacht aan gegeven waar het verhaal gestopt was – want ja, ze kent het verhaal en ze kent het einde.
Ik was tamelijk verbaasd om haar zo ongelukkig te zien over de blog. Het verhaal maakte haar verdrietig, het maakte haar aan het huilen zei ze.
Maar wat ik ook probeerde om haar te overtuigen over het moment waar we NU zijn, ze wilde niet van gedachten veranderen. “Je moet stoppen met je blog” – ze was onvermurwbaar!
Dus ik heb er even over nagedacht (nee, ik stop niet met de blog – dit is veel te leuk), maar het verhaal is op dit moment in het dieptepunt van de problemen. Dus ik wil iets heel anders schrijven vandaag en je iets laten zien van het paradijs waarin ik nu woon. Zelfs ik heb behoefte aan verandering van tafereel.

Maar omdat ik zoveel van stories houd – een extra verhaal voor je. Ik neem een creatieve licentie en noem het:

De Bijen Houder.

De foto hierboven is van onze bird feeder. Werner en ik houden ervan om de vogels te bestuderen. Daarom hebben we deze voedingsbak opgezet. We hebben een prachtige waterfontein, die de Prof waarschijnlijk gepikt zou hebben als hij erin geslaagd zou zijn om het te kunnen verplaatsen. Ook hebben we de vorige zomer een nesting log opgehangen.

Groot was onze vreugde toen we zagen dat de Hoepoe, die we al een tijdje hadden geobserveerd, begon te pikken aan de log. Hij slaagde erin om het uit te hollen en net toen hij daarmee klaar was, werd hij eruit gegooid door een Crested Barbette. Dat is hoe het in de natuur gaat, neem ik aan. De hele zomer zagen we de Crested Barbette in- en uitvliegen, maar konden niet goed zien of er jongen in het nest uitgekomen waren.
Afgelopen weekend hebben we zo genoten. De tuin is vol bloemen en Werner heeft zoveel foto’s gemaakt. Hier zijn een paar voorbeelden van de foto’s die hij genomen heeft. Als je goed kijkt op de ‘bottle brush’ foto, kun je het begin van onze problemen zien – een BIJ.

Dus, het spel kan beginnen. Een tuin vol bloemen en een lege nesting log, trekken zwermen bijen aan.
Voila. Gisteren ‘verhuisde’ een zwerm bijen (sorry Crested Barbette – de wet der natuur. Ik denk hier geldt de regel: loontje komt om zijn boontje.)

Um, wat nu te doen, vroegen we aan elkaar. We zijn dit weekend samen. Alle kinderen zijn bij hun andere ouders. Denkend aan de kinderen, realiseerden we dat we hier iets aan moesten doen!

Weet je hoeveel het kost om bijen te verwijderen? Het is nooit saai bij ons, DAT is zeker!
Vanmorgen arriveerde de ‘bijen - houder’. De poëtische naam geef ik omdat ze ‘pest controle’ mensen genoemd worden en deze ‘bijen-houder’ verwijdert de bijen – houdt hen in leven – en brengt ze naar een Imker in Muldersdrift. In elk geval – een meer romatische titel dan Pest Control.

De ‘Bijen - houder’ man is erg vriendelijk. Hij heeft een vreemde, langzame manier van spreken, maar zijn ogen zijn vol leven. Hij loopt door de tuin en zegt – jullie hebben een paradijs hier. Ik probeer te kijken naar de tuin als een buitenstaander en mompel – je hebt gelijk – een paradijs – op meer manieren dan je kunt vermoeden.

En op de één of andere manier wanneer de mensen door ons hek lopen, begin ik mijn verhaal te vertellen. Zijn ogen vullen zich met tranen en ik haast me om te zeggen – maar wacht, het heeft een fantastisch einde. Kom, blijf koffiedrinken en laten we je ons verhaal vertellen.

Dus stond de tijd even stil vanmorgen, terwijl we ons verhaal deden. Zijn glimlach kwam terug op zijn gezicht terwijl hij ons hartelijk de hand schudde. Wat we nog niet wisten is, dat hij ook een verbazend verhaal te vertellen had. Hij vertelde het vlug, zonder nadruk, terwijl we naar zijn auto liepen.

Op zijn langzame, zorgvuldige manier, vertelde hij van een goede daad die hij deed voor iemand in een rolstoel. Enkele weken lang gaf hij deze man een lift naar Westgate. Bij ongeveer de 7de keer, terwijl hij deze man groet en naar zijn auto loopt, staat daar een man op hem te wachten met een lange jas. De man tilt zijn jas op en trekt een pistool tevoorschijn. Hij werd gedwongen om de auto open te maken en ineens waren er nog 2 anderen die op hen wachtten.

“Alsjeblieft” pleitte hij “ hier zijn mijn sleutels, neem de auto, maar laat me hier. Alsjeblieft, vermoord me niet”

Ze zijn ongevoelig voor zijn pleidooi en dwingen hem in de auto. Ze rijden een eindje en zeggen hem dan om langzamer te rijden en stil te houden aan de kant van de weg. Ze hielden hun pistool tegen de achterkant van zijn hoofd en schoten hem. Ik denk dat het hun bedoeling was om hem daar aan de kant van de weg te laten, maar nu ging het mis. (er waren getuigen). Ze renden weg van de auto.

De Bijen-houder kan niets onthouden, alleen dat hij wakker werd in het ziekenhuis, en de verhalen die zijn familie hem verteld heeft. De doktoren hadden geen hoop en wilden niet opereren. Ze gaven de familie 15 minuten de tijd om te besluiten wat om te doen. Zijn neef begon te bidden tot God voor zijn leven.

Toen de doktoren terugkwamen om te horen welke beslissing de familie genomen had, sprak zijn neef: “God heeft beloofd om uw handen te begeleiden, opereer deze man”.Een gat in zijn schedel is het bewijs van de schade en ik neem aan, ook de tamelijk trage spraak. Hij doet het werk wat men misschien ‘minderwaardig’ noemt. Maar hij doet het met een dankbaar hart. Hij heeft een zoontje thuis. De Bijen-houder kijkt naar zijn zoontje die slaapt en is dankbaar voor het voedsel waarin hij kan voorzien. Het belangrijkste voor hem is het glas melk dat hij iedere avond naast zijn bed kan zetten. De Bijen-houder groet ons met een glimlach en verlaat ons met de woorden: God heeft jullie lief.

Hij kwam in onze wereld, in ons Paradijs en bemoedigde ons met liefde. Hij is oprecht nederig, echt geweldig en bovenal een wandelend wonder