DE ONTHULLING

Ik zal over een paar dagen over de garagedeuren vertellen . Ik vergat een heel belangrijk stuk van het verhaal, wat er eigenlijk inpast vóór de nieuwe garagedeuren.

Ik moet even iets teruggaan in de tijd. Herinner je je dat Marinda geraden had dat er iemand anders was en ze vroeg mij er naar – Ik had dit bevestigd.
De Professor was heel boos over dit incident. Marinda, prijzenswaardig, had deze informatie niet gedeeld met haar broer en zus. Ze is een geweldige jonge dame!

De kinderen gingen nog steeds naar counseling. De Prof was niet erg geïnteresseerd of betrokken bij hun counseling, behalve om te klagen over de kosten ervan en om de counseling sessies te gebruiken als middel om informatie over Cream Puff door te voeren naar de kinderen.

Elke week wilde hij weten of de couselor hen verteld had over Cream Puff en elke week gaf ik hem de informatie dat ze gezegd had dat de kinderen nog niet gereed waren om dit te horen. Op een gegeven moment dreigde hij om het hen zelf te vertellen.

We werden zodoende geforceerd, want we besloten dat het beter was als die informatie van ons kwam – mijzelf en de counselor – zodat we controle hadden erover.

Jammer genoeg gebeurde dit allemaal op Marielle’s verjaardag – een feit dat ze zich duidelijk herinnert en ik denk dat ze ons dat nog steeds kwalijk neemt.

Dus, voor een tweede keer in hun leven, was ik betrokken om hen iets vreselijks te vertellen, iets waarin ik eigenlijk geen rol wilde spelen. Tegen deze tijd waren de kinderen een heel stuk wijzer en ‘met het’, vergeleken met het vertellen van het vertrek van de Prof. Nadat de counselor het hen had verteld, rende Arno haar spreekkamer uit, naar mijn moeder, die in de wachtkamer zat.

“Oma, Oma – heb je het gehoord? Er is EEN ANDERE VROUW”. Het had iets van een ‘roddel’ element – alsof hij een heel interessant nieuwtje doorgaf.

We maakten toen de regeling dat de counselor met de kinderen zou meegaan voor de eerste kennismaking – wat vastgesteld werd, spoedig daarna.

Wat een afschuwelijk gevoel – om je kinderen te laten gaan en ‘die andere vrouw’ te ontmoeten (en misschien zouden ze van haar ‘houden’). Wie, die bij zijn gezonde verstand is, laat zijn kinderen gaan om ‘de affaire’ te ontmoeten? Hoe kon de Professor dit aan zijn kinderen doen? Het was alsof hij ‘trots’ was op de situatie en niet kon wachten om Cream Puff aan hen voor te stellen. Al deze gedachten gingen door mijn hoofd. Er zijn geen boeken of conventionele wijsheid om je te helpen omgaan met deze situaties.

Mijn grootste zorg was over het emotionele welzijn van de kinderen – en om die reden ging de counselor mee. Dit was een kleine troost.