DE FONTEIN

De Prof is een groot liefhebber van tuinieren. Tot op de dag van vandaag, beschouwt hij nog steeds de tuin (en huis) als zijn eigendom. Hij heeft die tuin meer gemist dan hij ons ooit gemist heeft.

Als hij de kinderen komt halen, zie ik hem op en neer langs de omheining lopen en zie hem de tuin in gluren om te kijken wat we gedaan hebben. Het is grappig aan de ene kant – maar ook heel verdrietig. Het is bijna alsof hij terugkijkt naar zijn vroegere leven. Ik vraag me dan af – wat gaat er door zijn hoofd?

Hij had 3 fonteinen in de tuin gezet. De eerste, een enorm groog ding, precies aan de voorkant van het terras – in het gezicht. Het is op zichzelf indrukwekkend – ik heb dezelfde al gezien bij grote ingangen van hotels. Zie je het voor je? – dit ding is te groot voor een normale tuin!

De Prof heeft nooit een fundering gegraven voor deze fontein. Het resultaat was – het lekte ALTIJD. In feite – het lekt nog tot op de dag van vandaag. De Prof verzegelde het, dan verschoof de grond weer en wala – het lek was weer terug. In feite – De Prof grapte, dat hij een boorgat had laten inzetten om in staat te wezen de fontein bij te vullen.

Nou, tijdens het hele gedoe rond de verhuizing, had hij gevraagd om deze fontein terug te krijgen. Ik was tamelijk kwaad, maar realiseerde me dat de ‘loslaten’ theorie, ook hierop van toepassing was – en zei tegen hem – Kom en haal het maar op.

Mmmm, de fontein is nog steeds in mijn tuin….Ik denk dat hij niet weet hoe om het te verplaatsen.

Dus nam hij genoegen om één van de andere fonteinen te nemen – ironisch genoeg, liet dat een heel groot gapend gat achter, in de tuin. Ik denk dat de – oh Yvonne, ik wil geen hiaten in het huis achterlaten door het wegnemen van spullen – niet van toepassing was op de tuin!

N.B. We hebben besloten om het lekkende deel van de fontein te vullen en bloemen te planten.