DE ENIGSTE - Arno (tegenwoordige tijd)

Nou, Arno lijkt het onderwerp te zijn van vele berichten. Gewoonlijk is hij leuk en lief, maar deze tijd van examens hebben onze relatie en mijn geduld tot het uiterste beproefd.

Hij kan niet 5 minuten achter elkaar zitten studeren. Gisteren betrapte ik hem stiekem buiten, dus ik stuurde hem terug naar zijn kamer om te leren. Een paar minuten later ging ik even controleren (gelukkig maar) en zag hem uit het raam hangen – ‘om verse lucht te krijgen, Mam'.

Ik denk, de laatste druppel was, toen ik ontdekte dat ‘wij’ volgens Marielle’s tijdtabel hebben geleerd (en ik zeg ‘wij’ – want ik heb ook actief zijn werk geleerd – weet je dat niet!). WAAROM? Tja, omdat meneer zijn tijdtabel kwijtgeraakt was – dus hij dacht dat het een goed idee was om te leren op basis wat zijn zus moest doen. Wat is het probleem daarmee, Mam?

Ik zat een volle minuut met mijn hoofd op mijn armen aan de eettafel gisteravond, terwijl ik hevig probeerde deze informatie te verwerken. Tot slot bad ik, Heer, geef me alsjeblieft geen kracht – ik zou het kunnen misbruiken, geef me alleen uithoudingsvermogen….

Welnu, hier is het dilemma. Hij had eergisteren wiskunde examen. Dat is zijn beste onderwerp. We hadden werkbladen van Internet gehaald en oefenden totdat hij uiteindelijk zei – waarom blijf je mij dingen geven die ik ken?

Wiskundelerares is ook zijn gitaar lerares, dus met ‘handel met voorkennis informatie’ zei ze tegen ons dat hij een schamele 45% gekregen had. WAAROM? Nou, omdat hij niet goed geconcentreerd had en hij had dus niet de noodzakelijke instructie gelezen wat zei: laat ALLE berekeningen zien op de examenopgave.
Hij schreef alleen de antwoorden neer. Nu, VOORDAT je in verleiding komt om te denken dat dit een zeer harde les is om te leren voor een kleine, leuke jongen, laat me dit even in perspectief zetten.

Als hij zijn berekeningen zou hebben neergeschreven, zou hij 60% hebben gekregen. Nog steeds niet een goed cijfer voor zijn wiskunde. Wat blijkt? Net zo slecht als hij het begin van de opgave gelezen had, net zo slecht had hij de rest gelezen. Hij las zijn vragen verkeerd – dat kostte hem kostbare punten.

Hier komt de reden voor mijn verhaal. De Professor – zelf een A student en op en top perfectionist, kwam te horen van Arno’s cijfer. Hij was verontwaardigd en schreef een email aan het hoofd, waarin hij zei dat dit zeer oneerlijk was – Arno had voldaan aan de criteria.

Zodoende was ik gedwongen om mijn eigen email te schrijven, waarin ik schreef dat ik zeer sterk van mening was, dat Arno’s cijfers hetzelfde moesten blijven. Het is nodig dat Arno de gevolgen leert van zijn slechte leerstijl, zowel als zijn ‘nonchalante’ houding ten opzichte van het lezen van de vragen. Hij moet deze lessen NU leren – liever nu dan later. Hij moet ook niet het idee krijgen, dat indien dingen slecht gaan, zijn vader hem zal ‘redden’. Stel je voor dat hij zijn examen opgave van Matric verkeerd leest (denk ik dat hij OOIT Matric zal bereiken??), wat dan? De Professor zal de moderator bellen en zeggen: hey – mijn zoon is eigenlijk alleen een beetje misleid, ik dring er op aan om zijn cijfers aan te passen, zodat hij slaagt? Nou, ik denk toch van niet…..

Dus, graag je mening, woorden van wijsheid, advies – wat dan ook! Heb ik juist gehandeld?
Tussen twee haakjes, Arno krijgt nog steeds een goed cijfer voor zijn wiskunde, omdat hij een hoog gemiddelde had in de termijn.