TEGEN-AANBOD

De Prof en Cream Puff, keken beiden uit naar een nieuwe job voor henzelf – en slaagden daarin. Tot op vandaag denken we dat de situatie op de universiteit voor hen te ongemakkelijk werd.

Dus, in dezelfde maand, gingen ze allebei weg.
Ik denk dat het een opluchting voor Werner was – de universiteit was weer zijn eigen domein.

Tegelijk met deze verandering, zei de Prof tegen me, dat hij de kinderen niet langer in de ochtend naar school kon brengen. Hij had me eerder ook al gedreigd – zei, dat als ik niet deed wat hij wilde – hij de kinderen niet langer naar school zou rijden.
Deze truc voor controle, had geen effect en ik zei koeltjes dat hij moest stoppen om mij te dreigen.

Deze keer echter, geloof ik niet dat het bedoeld was als een bedreiging – het was slechts het resultaat van zijn omstandigheden.
Ik zat tamelijk om ‘t hand. Ik vroeg hem voor suggesties om het probleem op te lossen en dit is wat hij voorstelde: hij zou de kinderen de ene dag brengen en ik de andere dag, Cream Puf zou hen ook een dag brengen en mijn ouders konden de andere 2 dagen voor hun rekening nemen.

Het is duidelijk dat dit een omslachtige en geen praktische regeling was.

Ik besloot om te gaan praten met de school, voor een mogenlijke oplossing. De eerste persoon die ik tegenkwam bij school was de receptioniste die daar werkt. Toen ik haar vroeg of er enige lift clubs waren bij school, hield ze even haar hoofd schuin en keek me een lange tijd aan.
“nou, waarom heb je dat nodig”? – vroeg ze uiteindelijk.

Ik legde mijn situatie uit.
“Nou…. Ik kan je helpen” –zei ze.

Dat antwoord kwam uit de hemel vallen. Ze woont ongeveer 1 km van mijn huis af, haar dochter gaat naar Marinda’s openbare Afrikaanse school en zelf werkt ze bij de private Engelse school waar de 2 jongere kinderen op dat moment waren. Waar op aarde zou ik een betere regeling kunnen krijgen?!

Dus, we maakten afspraken. Mijn ochtend problemen waren opgelost en eveneens werd ik bevrijd van de controle van de Prof, als het ware.

Ik regelde ook om Mrs G (de nieuwe lift dame) te betalen voor de dienst, zodat we een zakelijke overeenkomst hadden in tegenstelling tot een ‘gunst’ . Zij en ik waren allebei blij met deze regeling.

In feite, ze heeft dit gedurende de afgelopen 2 jaren gedaan met zulke betrouwbaarheid en opgeruimdheid – ik had niet beter kunnen wensen. Als ik cartoons zou kunnen tekenen, zou ik een kleine auto tekenen met kinderen die uitpuilen uit alle openingen en tassen die rondvliegen in de lucht – en een glimlachende wolk achter de auto. Deze voorstelling heb ik van Mrs G en haar auto, met alle kinderen erin.

Maar, het duurde niet lang voordat de Prof de kinderen begon te missen. Hij begon te vragen of hij de kinderen weer naar school kon brengen. Ik had medelijden met hem, maar in plaats van om gewoon ja te zeggen, legde ik het aan de kinderen voor.
Ze weigerden pertinent om deze nieuwe regeling te veranderen. Mrs G is altijd op tijd en vrolijk, ze vonden dat de Prof op verschilleden tijden kwam en hen onnodige stress gaf. Ze besloten unaniem dat ze dat niet in hun leven nodig hadden.

Ik zei gewoon tegen de Prof dat we de regeling niet konden veranderen.

Het gezeur begon en gaat door tot op de dag van vandaag. Het wordt erger aan het begin van elk jaar en dan wordt geleidelijk minder in de loop van het jaar. Ik heb steevast geweigerd om de regeling te veranderen – wilde bovendien niet weer onder de controle van de Prof komen. Ik zei hem netjes – dat Mrs G ook de extra inkomsten, die ze krijgt om de kinderen naar school te brengen, nodig had.
GROTE FOUT.

Aan het begin van dit jaar ging de Prof op een ochtend vroeg, naar mijn huis en ontmoette Mrs G, die de kinderen ophaalde. Hij liep naar haar toe en stelde zichzelf voor (totaal overbodig – Mrs G is de secretaresse van de school – ze kent alle ouders!).

“Ik geloof dat je het alleen voor het geld doet” zei hij.
Wow – dacht hij dat hij haar kon overreden door haar te beledigen?
“Ik bied je DUBBEL, om de kinderen NIET naar school te nemen”.

Nou…. Dit is in mijn opinie het allerlaagste punt dat hij kon bereiken. Nog erger dan het zoeken in mijn vuilnisbak!

En Mrs G? Nou, ze glimlachte beleefd en zei tegen hem, om het met mij te bespreken, aangezien haar regeling rechtstreeks met mij is.

Toen ik haar later diezelfde dag tegenkwam, schudde ze lachend haar vinger op naar me: “Je kunt liever maar vriendelijk tegen me wezen, ik krijg een tegenaanbod”.