POLLEPEL

Werner heeft een hele goede vriend. Kobus is een integraal deel van het verhaal. Mag ik je bedanken voor alles wat je hebt betekend in Werner’s leven en hoe je hem bijgestaan hebt met je liefde en vriendschap gedurende die moeilijke maanden?

Kobus, op zijn eigen rustige manier, is grotendeels verantwoordelijk voor waar we nu zijn. Hij ‘roerde’ (vandaar de pollepel) verschrikkelijk.
Hij had in feite tegen Werner gezegd om contact met mij te maken – lang voordat bij mij het idee opkwam. Hij is degene die hem aanspoorde om mijn eerste email te beantwoorden.

Dus werd ik geïntrigeerd door zo’n vriend – en besloot dat ik hem graag zou ontmoeten.

Ik had Donderdagochtenden vrij, dus Werner en ik hadden afgesproken om bij de universiteit te ontmoeten – en we zouden gaan koffiedrinken met vriend Kobus.

Oh man – dat bezoek was zo leuk, op meer dan 1 punt. Ik kocht een houten pollepel voor Kobus en een reep chocolade en het was enorm leuk om hem te ontmoeten.

MAAR – deel van de pret was, dat ik een telefoontje kreeg vlak na dat bezoek. Je raadt het al – van de Prof.

Zeer verontwaardigd, werd ik verteld – ik moest maar liever oppassen voor mijn reputatie – Ik was ‘gezien’ op de universiteit met Werner.

Oh SCHANDAAL. Het roddelmechanisme wat zo goed werkt daar, had me bespionneerd en verkondigde aan de hele wereld van een bezoek aan Werner. Het zelfde mechanisme had verzuimd dat wat het had moeten rapporteren, vele maanden eerder – toen de Prof en Cream Puff elkaar begonnen te ontmoeten.

Het doet er nu niet meer toe – Ik ben dankbaar voor het eindresultaat.

Eigenlijk, tijdens dat bezoek aan Kobus kozen we half gekscherend de trouwdatum. Kobus zei – September is de beste maand van het jaar om te trouwen. Lachend waren we het met hem eens, keken onmiddellijk naar de kalender en besloten om op 6 September van het volgende jaar – 2008 – te trouwen.