OEPS

Haaalllloooooo!
Gelukkig Nieuw Jaar.
Weer op internet, terug in de werkende wereld, terug naar normaal!

We hadden een fijne Kerst en brachten de kinderen afgelopen weekend weer terug.
Ondanks het vele werk om 5 kinderen te hebben – was het triest om hen terug te brengen. Eric had bosluiskoorts (teek) toen hij bij ons was, dus we hadden een paar lastige nachten met hem en Maandag hoorden we dat Carissa ook bosluiskoorts heeft. Ze waren allemaal een tijdje naar de farm vóór de Kerst – met de Prof en Cream Puff – dus – ik denk, dat is de keerzijde van het country leven.

De kinderen hadden een heerlijke tijd op de farm. Daar rijden ze paard, zwemmen, roeien zelfs in de nabijgelegen dam. De Prof gedroeg zich goed of misschien hadden ze meer ruimte om te ontsnappen aan zijn knorrige gedrag dan wanneer ze bij hem thuis zijn. Ondanks de heerlijke levensstijl op de farm, waren ze blij om weer naar huis te gaan – en een normaal, enigszins rustig leven te leiden. Het duurde een paar dagen voordat ze weer gewend waren aan onze levensstijl.

Toen alle kinderen bij ons waren hebben we T shirts geverfd, koekjes versierd, verhaaltjes gelezen, foto’s genomen… eten gemaakt, opnieuw eten gemaakt (die cyclus stopt nooit!).

Nu, dat is een korte samenvatting van wat ons bezig hield…Shoe….

Ik denk dat het nu tijd wordt om het verhaal weer op te pakken. De laatste keer was ik aan het vertellen waar Werner in dit hele verhaal was. Hij was te weten gekomen over de affaire, had in feite ontdekt wie die andere man was. Cream Puff woonde nog steeds thuis, maar Werner wist dat het voorbij was. Hij wist alleen niet wanneer ze weg zou gaan.

Er is nog een grappig incident wat in die tijd gebeurde, voordat Cream Puff dus wegging.
Het was heel laat in de avond en Cream Puff gedroeg zich vreemd. Ze was bezig met sms-en op haar telefoon en Werner voelde aan dat er iets niet klopte.

Hij kon er niet goed achter komen en zei tegen haar dat hij naar bed ging, maar ging in feite naar buiten, stond in de tuin om te roken….en te denken, neem ik aan.

Daar, staande in de schaduw, zag hij een auto stilhouden voor zijn huis….raad wie? De Prof!
Werner liep de oprijlaan op – en vroeg terloops aan de Prof – “Kan ik u helpen?”

De Prof kreeg een vreselijke schok. Hij was gekomen om Cream Puff een humidifier te brengen (MIJN humidifier!), omdat één van de kinderen ziek was en hoestte.

De Prof gooide de humidifier praktisch neer, sprong in zijn auto en ging er vandoor…in het proces botste hij met zijn auto tegen een boom.

Zijn auto heeft nog steeds de deuk in zijn spatbord als bewijs, maar hij heeft zijn verhaal diverse keren veranderd. Toen de kinderen aan hem vroegen wat er gebeurd was met zijn auto, vertelde hij hen dat hij tegen een boom bij de universiteit was gereden.
Heel toevallig kwam onlangs deze conversatie weer ter sprake tussen Marinda en haar vader omdat ze een discussie hadden over VERTROUWEN. Ze zei tegen hem dat ze hem niet kon VERTROUWEN, omdat hij gejokt had tegen haar en ze gebruikte dit incident als voorbeeld. Hij werd heel kwaad en zei tegen haar dat hij met zijn auto tegen een boom in onze straat gebotst was.

Tsk tsk… Als je jokt – dan heb je een beter geheugen nodig dan de Prof – je verhalen kloppen niet.