NIET DIE ANDERE!! (huidige tijd)

Het leven is een beetje zoals een snel rijdende trein, zo vlug dat ik niet het landschap buiten kan zien. Er is niet genoeg tijd om mijn gedachten bij elkaar te krijgen om het verhaal te schrijven – dus ik wil je, in plaats daarvan, een glimp laten zien van het snel bewegende landschap.

Kijkend uit het ene raam zien we het volgende:
Marielle beleeft lange dagen op school – blijkbaar vergt het TIJD om te ontkiemen van Lorrie to FLORRIE. We gingen kijken naar hun ‘Groentje’ concert. Heel leuk. Maar tegen de tijd dat we thuis waren, vloeiden ook de tranen.
Lange dagen op school, met intimidatie, concert oefenen, gebrek aan eten, gebrek aan structuur, het eiste allemaal hun tol op dit mensje, die houdt van structuur en wil weten wat er gaat gebeuren. Ze zeiden tegen haar dat ze geen pony mag hebben – jemig – wat doe je met een pony – het is niet alsof het uitgroeit in een dag!! Het enigste ‘hulpeloze’ advies dat ik kan geven is – neem één dag en één probleem tegelijk.

Uit het andere raam zien we nog steeds een school landschap – maar van een andere aard. Eric ging naar kleuterschool voor de eerste keer deze week. Ik zeg YIPPEE – en je kunt niet mijn opluchting en vreugde voorstellen die in dat woordje vervat zitten. We maakten ons erge zorgen over zijn ontwikkeling en hij kreeg thuis niet genoeg stimulatie van de bediende. Blijkbaar zijn de onderwijzeressen gek op hem en hij heeft het verschrikkelijk naar zijn zin.

Gisteren stuurde Werner kopieën van onze persoonsbewijzen naar de school, om toestemming te krijgen om Eric van school te halen.
Hij stuurde mijn persoonsbewijs ook door omdat er misschien dagen zullen zijn dat het nodig is dat ik hem van school ga halen. Blijkbaar bestudeerde de school mijn details en belden Werner op, diep bezorgd:
“De details van je vrouw lijken veranderd te wezen!”
“Oh”, zei Werner, “voor zover ik weet zijn haar details nog steeds hetzelfde”. Toen ging er een lichtje bij hem op. Ze vergeleken mijn details met die van Cream Puff!
Toen hij dit besefte vroeg hij aan hen: “ heeft u de persoonsbewijzen voor u liggen?”
“Ja”.
“Wel, kijk eens goed – zij is mijn vrouw………………Niet die ANDERE!”

We hebben zo moeten lachen toen hij het verhaal aan ons vertelde. Dit is een beetje tegengif waarmee ons leven bezaaid is en we putten enorm plezier eruit.