AAN DE TOUWTJES TREKKEN (tegenwoordige tijd)

Arno is gek op touw! Hij vraagt me altijd om touw voor hem te kopen. Soms zie je dat hij al de teddyberen in zijn bezit, heeft vastgebonden en alles is een verwarde puinhoop. Een andere keer merk je, dat hij touw in zijn zak had toen ze op de farm waren – en hij in staat was om te helpen om iets vast te binden. Vorige week waste ik zijn shorts – en uit de zak kwam kilometers touw – NADAT het gewassen was.

Ik ben zelfs begonnen om extra rollen touw te kopen en dit te verbergen in mijn eigen laden – met de woorden – dit is MIJN touw – het behoort aan MIJ. Wanneer zijn touw op is, spoort hij uiteindelijk deze voorraad ook op en komt mij ervoor vragen. Ik kijk ernstig naar hem en vraag – waar heb je het NU weer voor nodig? Maar geef uiteindelijk toe, omdat het in elk geval voor hem gekocht was!

Deze week werd ik naar zijn kamer geroepen om te kijken naar zijn laatste uitvinding. Elke avond wanneer hij de ‘hoge’ ladder opklimt naar de top van zijn bunkbed en wil gaan slapen, komt hij er achter dat de gordijnen niet dichtgetrokken zijn.

Dan moet hij alle 5 treden helemaal naar beneden gaan om zijn gordijnen dicht te doen. Dat zit er niet in – en veel te veel inspanning voor de kleine schavuit! Dus – hij bedacht een plan. Hij bond zijn gordijnen vast, zodat hij ze dicht kan ‘trekken’, wanneer hij in bed ligt. “Later Mam – ga ik afstandsbediening gordijnen nemen – die zijn er, weet je”. Ja, dat weet ik – ZUCHT – mannen en afstandsbedieningen – arme vrouw dan.

Dus krijg ik een demonstratie van de verschillende dingen die zijn nieuwe touw uitvindsel kan doen. De draden hebben zelfs een etiket – zodat hij hun functie weet!

Ze maken de gordijnen dicht, sluiten het raam, openen de gordijnen (soort van – de ene opent en de ander maakt dicht) etc.

Tijdens deze demonstraties, moet ik enorm lachen, want een deel van de spullen werkt niet helemaal precies zoals hij het bedoelde. Mijn ‘programmer’ hersenen vertaalt dit als: je systeem heeft een paar bugs, je moet de bug opzoeken, opnieuw het ontwerp doen en dan het hele systeem opnieuw TESTEN. Eventjes vraag ik me af of ik dit moet gebruiken als een les over ‘het testen’ van dingen in het leven – maar besluit dat het veel te ‘programmer-achtig’ is om ‘cool’ te zijn.

“Mam, dit verdient een plaatsje in je blog” zegt Marinda vol bewondering. Ik ben het met haar eens, hij heeft een ‘blog plekje’ verdient.

Terwijl ik zijn kamer uitloop die avond, roept hij me terug om het licht uit te doen.
“Heb je geen touwtje om te trekken die dat voor je kan doen” vraag ik sluw.
“Maaaaaaaaaaam” is zijn enige antwoord en ik vraag me af hoe lang het zal duren voordat hij een hamer uitvindt, die van het plafond valt, om het licht uit te doen.